Παρά το γεγονός ότι τα ακουστικά νευρινώματα δεν είναι συνήθη, μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά ή και απειλητικά για τη ζωή προβλήματα είτε αφεθούν στην τύχη τους είτε αντιμετωπιστούν. Αυτό είναι ελαφρώς περίεργο διότι είναι απολύτως καλοήθη, με μη καρκινική αύξηση και προκύπτουν από τα κύτταρα που περιβάλλουν και μονώνουν τα νεύρα της ισορροπίας. Τα κύτταρα αυτά ονομάζονται κύτταρα Schwann και το νεύρο της ισορροπία είναι το αιθουσαίο νεύρο και έτσι το τεχνικά σωστό όνομα γι’αυτές τις εξεργασίες θα ήταν «αιθουσαία σβαννώματα». Το όνομα αυτό χρησιμοποιείται συχνά στην ιατρική βιβλιογραφία.
Όταν τα νεύρα της ακοής και της ισορροπίας εγκαταλείπουν το έσω ους περνούν εσωτερικότερα, διαμέσου ενός στενού πόρου στο κρανίο που ονομάζεται έσω ακουστικός πόρος. Στη συνέχεια υπάρχει ένα κενό μεταξύ της έσω επιφάνειας του κρανίου και του εγκεφάλου που ονομάζεται γεφυροπαρεγκεφαλιδική γωνία. Αυτός ο χώρος είναι γεμάτος με υγρό που περιβάλλει τον εγκέφαλο (το εγκεφαλονωτιαίο υγρό). Τα δύο νεύρα διασχίζουν το χώρο και συνδεόμενα μεταξύ τους εισέρχονται στο εγκεφαλικό στέλεχος. Το στέλεχος ελέγχει πολλές ζωτικές λειτουργίες, όπως η αναπνοή, η αρτηριακή πίεση, οι σφίξεις, η ισορροπία, οι κινήσεις των ματιών και πολλές από τις ασυναίσθητες λειτουργίες που θεωρούμε δεδομένες. Από την ίδια περιοχή προέρχονται και τα νεύρα που ελέγχουν την κατάποση, το λόγο, τη μάσηση και την αισθητικότητα του δέρματος. Ένα πολύ σημαντικό νεύρο στην περιοχή αυτή είναι το προσωπικό νεύρο. Αυτό εντοπίζεται κοντά στο σημείο εξόδου των νεύρων της ακοής και της ισορροπίας και πορεύεται μαζί με τα δύο αυτά νεύρα μέσα στον έσω ακουστικό πόρο μέχρι το τέλος του πόρου. Στη συνέχεια, ακολουθώντας μια περίπλοκη οδό, το προσωπικό νεύρο διατρέχει το μέσο ους και το μαστοειδές οστό για να καταλήξει να νευρώσει τους μύες της έκφρασης του προσώπου – δηλαδή το χαμόγελο, το παίξιμο των βλεφάρων, το κλείσιμο των ματιών και τη ρυτίδωση του μετώπου.
Όταν τα ακουστικά νευρινώματα αρχίζουν να μεγαλώνουν, συμπιέζουν τις γύρω δομές και επηρεάζουν τη λειτουργία τους, προκαλώντας τελικά συμπτώματα. Αν η αύξηση του όγκου ξεκινήσει μέσα στον έσω ακουστικό πόρο μπορεί να παρατηρηθούν ετερόπλευρες εμβοές, διαταραγμένη ακοή και απώλεια της ακοής. Σπανίως μπορεί να εμφανιστεί και απώλεια της ισορροπίας. Αν ο όγκος ξεκινήσει πιο εσωτερικά, μπορεί να παραμείνει ασυμπτωματικός για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να αρχίσει να συμπιέζεται το εγκεφαλικό στέλεχος, οπότε αναπτύσσεται αδεξιότητα των κινήσεων, αιμωδίες ή πόνοι του προσώπου και διαταραχές του λόγου. Τελικά, η συμπίεση του εγκεφαλικού στελέχους περιορίζει τη ροή του εγκεφαλονωτιαίου υγρού και αυξάνεται η ενδοκρανιακή πίεση. Αυτό προκαλεί ναυτία, εμετό, πονοκέφαλο, πυρετό, σοβαρή διαταραχή στις κινήσεις, θόλωση στην όραση και πτώση του επιπέδου συνείδησης, που πιθανώς οδηγούν σε επιληπτικές κρίσεις και θάνατο.
Γενικά τα ετερόπλευρα συμπτώματα που αφορούν την ακοή πρέπει να διερευνηθούν εξονυχιστικά και η μαγνητική τομογραφία παρέχει ασφαλή και ακριβή διάγνωση των νεοπλασμάτων αυτών. Δεν υπάρχει λόγος, επομένως, να μη γίνει η διερεύνηση, αν και βέβαια δε συνιστά συνήθως επείγον περιστατικό, παρά μόνο αν υπάρχουν μείζονα συμπτώματα που υποδηλώνουν την παρουσία ενός μεγάλου όγκου ή την ύπαρξη αυξημένης ενδοκρανιακής πίεσης.